www.mysliwslowach.fora.pl

płk. Dolina

63 dni i tyleż samo nocy,
To nie było na moje siły.
Przyszło tak nagle- Powstanie!
Na bój poszliśmy, ciężkie dni.
By Warszawę wyzwolić,
by Polskę odrodzic.
Na cmentarzach nas rozgromili.
Zostały tylko ciała i łzy.
Kat Woli nas nie oszczędził,
toneliśmy we własnej krwi.
Gineliśmy za wolność i ojczyznę.
Ducha dla Polski oddaliśmy!
Z wiedzą, że to za Warszawę
w największe piekło szliśmy.
Przez gruzy, piwnice, barykady
z modlitwą na ustach bieglismy.
Po kres naszych dni....

a la ballada....

Tak...tylko jednaego syna miałaś,
lecz za Boga, honor i ojczyznę
na wojnę walczyć poszedł.
Najlepiej ze wszystkich konno jeździł
byłaś z niego taka dumna.
W szeregach go wychwaliali.
Do czasu piekne to było.
Zawsze był blisko, przy Tobie.
Lecz pamietnego siedemnastego
ze wschodu do nas przyszli.
Zabierali, palili, plądrowali,
Polskę z dwóch stron niszczyli,
z map europy wymazywali.
Ty wiedziłaś że to dla dobra,
lecz pogodzić się nie mogłaś,
że syna Ci odebrali, wywieźli.
Tego dnia nie zapomnisz, bo wtedy go wzieli.
Jak innych do pociągu załadowali,
na wschód, dalekie kresy zabrali.
Pisał, codziennie listy przychodziły.
Mądry był, o cenzurze wiedział,
szyfrem co trzecią literą pisał.
Przepisałaś i przeczytałaś
"znowu nas do pociągu zagonili
na wschód jedziemy, do rodziny.
Inni w piasku leżą, mnie oszczędzili."
Tu się urwało wszystko,listów nie było.
Matko, codzień do krów idąc wypatrujesz
czy syn nie wraca, czy ścieżką nie idzie.
Tak przez długie lata na drogę patrzyła.
Ona pamietała, inni zapomnieli.
Idź matko, pod jabłonią spocznij,
na chuśtawce jak kiedyś usiądź.
Powspominaj jaki to był chłopak.
Teraz jego ciało w zimnej leży ziemi,
a nad nim wysokie drzewa stoją.
Dusza w raju o Tobie pamięta
Boga nie musiała o miejsce prosić.
Przecie ty taka złota, dobra.
Jak przez wojnę Żydów ratowałaś,
jak wszystkim z pomocom biegłaś...
To było dla synka, syna jedynego!

płk. Dolina

Jedna decyzja

Oczy moje przysłoniła mgła
Serce me bić przestało
Sens życia zatoczył swój krąg
Najdroższa memu sercu sercu dzić osoba
Pogrzebała mnie kilkoma słowami.
Tak oto znów na lodzie stoję
Kolejnego upadku już nigdy nie poczuję.
Stoję, pośród ogromu ciemności,
Stoję, pośród zabłąkanych myśli,
Stoję nad krawędzią
A pode mną bezkresna pustka.
Widzę już tylko nicość
Ona ogłusza, oszałamia, zabija...
Zabija mnie, mego ducha.
Pozostaje tylko jedna decyzja
Jedna, jedyna, najważniejsza....
Jeden krok... skok...
Z krawedzi ładu. w nicość chaosu.
Na nic więcej mnie nie stać.
Teraz pozostaje ciemność, cisza, samotność.
I tak na zawsze ucichły myśli,
A serce nigdy nikogo nie pokocha!
Jedna decyzja....jedno życie...

płk. Dolina

lecz cóż to, łza..? po policzku wolno spływa. czy to ze szczęścia? a może to smutek? któż to wie?!
jedno jest pewne...trzeba przytulić, coś dobrego powiedzieć. w tym klucz do szczęścia znajdziesz.

jak matka polka ma doline to sobie filozofuje ;P

płk.Nina

ale pięknie filozofuje... ;***ja przytule!!!

płk. Dolina

dziekuję ;***

płk.Nina

nie ma za co Kochana ;***

płk. Dolina

Pokochać bym chciała,
Wtulić się w ramiona,
zauważona zostać w tłumie
lecz serce mówi inaczej
powtórzenia historii się boi
że znowu zrani, zostawi
samą na rozstaju dróg
miłości nie pragnie, nie szuka
drugiego serca co melodię dokończy....

płk. Dolina

filozof. część II .... tym razem w cieni pod sliwką.... bolało ;P;(

człowiek jest niczym róża, dopóki kocha rozwija się, lecz bez miłości więdnie powoli.... najpierw opuszcza łepek, potem listka, każdy pokoleji bezszelestnie opada na ziemie.... aż w końcu nie zostaje z niego nic....

każdy dzień różni się od poprzedniego, nidgy schemat się nie powtórzy, gdy słońce zajdzie, noc wybacza wszystko, kończy pewien rozdział i rozpoczyna kolejny, inny od wcześniejszego oraz urozmaicony przygodami, uśmiechem lub smutkiem.... dlatego dopóki można należy brać z zycie ile się da, nie bacząc na konsekwencje... w końcu to jedyna, niepowtarzalna szansa...

płk. Dolina

Śmierć

zawsze zjawia się tak nagle
w momencie niespodziewanym
zabiera tych co kochamy
pustke po nich zostawiając
przychodzi niczym cichy zabójca
śladu po sobie nie zostawi
tylko smutek, rozpacz, łzy
wielu przyprawia o dreszcze
jest straszna, mroczna
także jak jedwab delikatna
niczym wiatru wiosennego powiew
niczym motyl wśród kwiatów
przez Ciebie się przewinie...
w ostatnich chwilach czuwa, pilnuje
na zegarze godzina wkrótce wybije
i za rękę Ciebie weźmie
przez obce poprowadzi równiny
aż do miejsca snu wiecznego
z czułością na łące ułoży
w jednej chwili strach odpędzi
i powieki na zawsze przysłoni

płk. Dolina

gdy oczy przysłoni szara mgła codzienności, przyjaciel jest zawsze u boku... z nim pomilczymy chwilę i uśmiech znów powraca....bo on rozumie bez słów....

dziękuję Tobie Kochana;* za to że jesteś;***

płk.Nina

<beczy> Słońce moje ;** nie dziękuj... ;*** nie masz za co Skarbie moje ;*** aż mi mowę odjęło... ;( ;**

płk. Dolina

Kotek uśmiech ;*** ale i tak dziękuję ;***

płk. Dolina

Co to jest wogóle życie?
a gdyby je sobie tak odebrać
są na to różne sposoby
byłoby z czego wybierać
ostatnia decycja na ziemi
ostatnie bicie serca...
po co ono jest?
to tylko smutki, kłopoty
ile jest tych pięknych chwil?
za mało...tak niewiele
czy dla paru dni warto żyć?

Mroźnego kwietnia 40
w więziennych wagonach
na wschód wciąż gnani
upchani, stłoczeni...
setkami ich wywozili
daleko od ojczyzny.
Nie tylko żołnierze
ogrom ich był
z domu, pracy
na śmierć zabrani.
Przelali krew...
Swoją, Polską krew!
wsiąkła ją zamarznięta ziemia
a nad nimi drzewa
opłakują i pamiętają.
Wystarczył jeden podpis
i piach ich przysypał
życie Bogu oddali.
Każda kropla krwi
łzą konającej Polski była.
Prawdę ziemia zabrała
a nad nią cisza...
wieczny spokój

płk. Dolina

Kogo mam słuchać ?!
Rozumu, który nocami tęskni ?
Serca bojącego się zakochać ?
Czy ślepo na przód iść ?

Za dużo tych pytań...
Za dużo niewiadomych.
Gdzieś się wątek urywa
I porządny świat znika

Usychać w samotności?
Tchórzem się zwać?
Idę nie znając drogi,
Potykam się co chwile

Gdzie jest mój kochany?
Gdzie jest przewodnik,
Co prowadzić będzie
W tę dobrą stronę ?

płk.Nina

piękny wiersz Skarbie ;**